χαλκωμάς

-ᾱτος, ὁ, Α

χαλκωματουργός*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χάλκωμα + κατάλ. -ᾶς (πρβλ. πλακουντ-ᾶς, χαλκ-ᾶς). Η λ. αποτελεί συντμ. τ. τής λ. χαλκωματᾶς*].